Adnan Oktarcılar’a Eğitimde “Turnike” İzninin Belgesi!

 

Adnan Oktarcılar’a Eğitimde “Turnike” İzninin Belgesi!

Atalay Girgin*

Mine Kırıkkanat’ın, Cumhuriyet Gazetesi’nde yayımlanan “Kucaktan kucağa Milli Eğitim1” başlıklı yazısı ve o yazıda yer alan görseller birçok bilgi ve ilişkiyi ifşa etmenin yanı sıra, yeni sorulara da neden oldu.

Konuştuğum kişilerden en çok duyduğum söz ve sorular şunlardı: “Doğa Bilimleri Derneği” adı altında, okullarda binlerce konferans veren Adnan Oktarcılar’a bu izni kimler verdi? MEB’e bağlı resmi ve özel okullarda bu etkinlikleri yapabilmek için mutlaka resmi ve yazılı onay gerekir. Bu onayı verenler kimlerdi? Bunun belgesi yok muydu?

Belgesi Var

Elbette bunun belgesi vardı. Hem de iki tane… Bunlardan aşağıda söz edeceğim.

Ancak bu belgelerden öncesi de vardı. Adnan Oktar ve müritlerine Milli Eğitime bağlı okulların kapısının ardına kadar açılması çok daha öncelere dayanır. Geçmişi BAV’a, yani Bilim Araştırma Vakfı’na uzanır.

Daha o yıllarda BAV aracılığıyla eğitimde “Turnike”ler kurulmasının kapılarını açan bazı üst düzey MEB bürokratları, Adnan Oktarcılar’ı çok sevmiş olmalılar ki bu sevgilerini “Doğa Bilimleri Derneği” kurulduktan sonra da sürdürdüler.

Adnan Oktar ve müritlerini öyle sevdiler ki öğretmenlerin adres bilgilerini bile bunlarla paylaşmaktan sakınmadılar. Ve bir süre sonra bazı öğretmenlerin adreslerine, o ünlü ve devasa “Yaratılış Atlası” gelmeye başladı. Bunlardan biri de bendim.

MEB ve Ziya Selçuk “Eğitimde Fırsat Eşitliği”ni Bitirdi

 

MEB ve Ziya Selçuk “Eğitimde Fırsat Eşitliği”ni Bitirdi

Atalay Girgin*

Muhtemelen başlığı okuyanlardan bazıları şöyle düşünmüş olabilir: Olmayan şey bitirilebilir mi?

Haklısınız elbette… Olmayan şey bitirilemez. Bir adın, bir kavramın sakız gibi çiğnenip duruyor olması da o şeyin varlığına delalet etmez. Tıpkı; gerçeklikte bir varlığı, bir var oluşu olmayan ve düşten, düşünsellikten öte herhangi bir gerçekliğe tekabül etmeyen, salt insan zihninin ürünü olan tüm varlıklar gibi… Bu tür varlıkların gerçeklikte hiçbir yeri yoktur.

Eşitsizlik Koşullarında Eşitlik Olmaz

Keza aynı durum neliği olup da gerçekliği olmayan kavramlar için de geçerlidir. “Eğitimde fırsat eşitliği” kavramı da bunlardan biridir. Var olabilmesi, var edilebilmesi için, öncelikle, hem kabuller hem de gerçeklik boyutunda toplumsal anlamda üzerine bina edilebileceği sağlam bir nesnel zemine ihtiyaç vardır ki bunun da başında ekonomik ve sosyal eşitlik gelir.

Ayrıntılara boğmadan, en basitinden söyleyeyim: Milyonlarca işsizin, yoksulluk ve açlık sınırının altında yaşayan insanın var olduğu, gelir dağılımındaki adaletsizlik ve eşitsizliğin her geçen gün arttığı koşullarda böylesi bir eşitlikten söz edilebilir mi? Yanıtı belli sorunun…

Mobbing Mağduru Öğretmenin Çığlığı

 

Mobbing Mağduru Öğretmenin Çığlığı Ölünce Mi Duyulur?

Atalay Girgin*

“Reva mıdır bu?” dedi Muhterem bey, “Reva mıdır hocam!” Öfkeliydi. Çantasından çıkardığı evrakları bana uzatırken aynı minval üzre sözlerini sürdürüyordu: Bir öğretmene yapılır mı bu hocam?

Birkaç sakinleştirici sözden sonra, “Ne olmuş? Ne yapılmış hocam?” dedim. “Okuyun ve siz değerlendirin hocam!” karşılığını vererek ekledi: Siz de bana hak vereceksiniz. Ölünce mi değerini anlayacağız biz bu öğretmenlerin? Ölünce mi?

Teoride Değil Pratikte Mobbing

Kulağım Muhterem beyde olsa da kaç sayfa olduğuna bakmadan ilk sayfadan itibaren merakla evrakları okumaya girişmiştim. “Değerli Bakanım Ziya Selçuk” hitabının ardından “Mobbing nedir?” sorusuyla başlıyordu.

Soruyu, kendi yaşadıklarını anlatan; “Mevzuata uygun şekilde yapılmayan deneme sınavlarından iki tanesini bu sınavlar yüzünden ders yapamaz hale geldiğim için yapmadığımdan dolayı yaşadığım Mobbing, arkasına aldığı siyasi destek ve örgütlü yapı ile liyakatsiz bir okul müdürünün bir öğretmeni önce “Tutanak tutalım terletelim, terlesin de görsün!’’ diyerek kapalı kapılar arkasında tehdit etmesi, mağdurun Bakanlığa şikayet etmesinden sonra yine kapalı kapılar arkasında ilçe Milli Eğitim Müdürü tarafından kendisine hakaret edilmesi, liyakatsiz okul müdürünün bazı öğretmenlere tutanak tutturarak 3 tane iftira atması ile başlayan İlçe Milli Eğitim Müdürü D.Ö ve muhakkik sıfatlı 2 tane lise müdürü N.E ve A.İ.K tarafından yapılan kesinlikle tarafsız ve objektif olmayan bir soruşturma ile 3 iftiranın da sübuta erdirilmesi ve öğretmenin alnına kesinlikle hak etmediği bir KINAMA cezasının yapıştırılması ile başlayan bir süreç ve bu sürecin devamında mağdurun kendisini aklayacak olan ve asıl suç işleyenlerin kim olduğunu gösteren delillere sahip olduğunu bildikleri için de İl Milli Eğitim Müdürlüğü, Afyon İdare Mahkemesi desteğini de alarak üzerimdeki suçu kaldırmak için gösterdiğim çabaların engellenmesidir”, sözleriyle yanıtlıyordu.

MEB’deki “Soygun Grubu”nu Ziya Selçuk TBMM’den Sakladı

 

MEB’deki “Soygun Grubu”nu Ziya Selçuk TBMM’den Sakladı   

Atalay Girgin*

Dünü bugüne bağlayan gece bir tweet atıldı. Tweet olmasa da içerisinde dışa vuran bir bilgi beklenmedikti.

O ana dek tahmin ediliyor, konuşuluyor, hatta sorulup yazılıyor olsa da yetkililerin hakkında konuşmadığı, yok saydığı iddiaları doğrulayan bir tweet… Ya da hiç umulmadık bir anda birilerini yazılan üç beş sözcükle açığa düşürüveren bir tweet…

İşte dün gece atılan tweet böyle bir işleve sahipti. Tweeti atanın böyle bir kaygısı ve amacı var mıydı? Bilmiyorum. Ama onu paylaşan sıradan biri değildi. Yıllardır işin içindeydi. Ya olup biten her şeyden haberdardı ya da hiçbir şeyin farkında olmayacak kadar saf…

Ancak hakkında ileri sürülen iddialar üzerine, yıllardır emek vererek yaptığı işi anlatıp, kararlılıkla kendini savunurken, sanki farkına bile varmadan, o güne dek telaffuz edilmeyen MEB’deki rant ve koltuk çetelerince sürdürülen soygun düzeninin “Omerta” kuralını çiğneyip geçiverdi.

İşte O Kişi: Dr. Selçuk Özdemir

Milli Eğitim Bakanı Ziya Selçuk’un kardeşi Oktay Selçuk’un yönetim kurulunda olduğu İnova Akademi Bilişim Eğitim Hizmetleri Sanayi ve Ticaret Anonim Şirketi’nin ortağı Dr. Selçuk Özdemir, MEB’de “soygun yapmak üzere örgütlenmiş bir grubun” var olduğunu dile getirdi.

Halkın Kurtuluşu Partisi-HKP’nin, Ziya Selçuk da dâhil, kendisi hakkındaki suç duyurusunun ardından, twitter üzerinden yaptığı paylaşımlarda, “Bakanlık içinde soygun yapmak üzere örgütlenmiş bir grubun” olduğundan söz eden Selçuk Özdemir, Ziya Selçuk öncesinde de sonrasında da bunların kendilerini “alet etmeye çalıştığı pisliğe bir gram bulaşma”dıklarını belirtti. 

Peki; bunlar ne anlama geliyordu? Kimin yazdıklarını doğruluyordu? Ve kimi, neden açığa düşürüyor, gerçeğe aykırı beyanda bulunmuş olma konumuna itiyordu?

Hangi Bakan Erdoğan’a “İstifa Resti” Çekti?

 

Hangi Bakan Erdoğan’a “İstifa Resti” Çekti?

Atalay Girgin*

İddia büyük! Hem de “kabinede üçüncü istifa vakası” olarak nitelendirilebilecek kadar önemli…

Ancak üç gündür, yani bu satırların yazıldığı ana kadar da hâlâ yalanlanmayan bir haber1 var ortada: Bakan “İstifa restini masaya koyarak” Erdoğan’ın isteğini engelledi. Bir başka deyişle “istifa resti”yle karşılaşan Erdoğan isteğinden vazgeçti.

Erdoğan’a “istifa resti” çekmek… Hem de onun isteğini engellemek için… Akla hayale gelmeyecek ve sığmayacak bir şeydi. Özellikle de bu dönemde… Buna hangi bakan cüret edebilirdi ki… Kabinede yer alan herkesi bakanlık koltuğuna oturtan, “bakan” sıfatıyla taçlandıran o değil miydi? Bir lütuf sahibine karşı bu nasıl yapılabilirdi ki…

İki Bakan Cüret Edemedi

Anımsayacaksınız!

Sedat Peker ortaya çıktığından beri süngüsü düşmüş olan İç İşleri Bakanı Süleyman Soylu bile en güçlü olduğu söylenen bir dönemde ancak Twitter üzerinden istifa mesajı yayınlamaya cesaret edebilmişti.

O mesajın üzerinden yirmi dört saat bile geçmeden de soluğu Erdoğan’ın huzurunda alan Soylu, kendilerine olan sarsılmaz bağlılığını açıklamış ve kamuoyuna yansıyan skandallara rağmen, bir daha da istifanın “i”sinden bile söz edemez hale gelmişti.

Keza Berat Albayrak, Erdoğan’ın damadı olmasına rağmen, sesini duyuracak başka hiçbir mecra bulamadığı için, istifasını ancak Instagram üzerinden sunabilmişti. İlerleyen günlerde de bu istifa, bir “affedilme” talebi olarak nitelendirilip değerlendirilmiş, günler, haftalar, hatta aylar boyunca kendisinden haber alınamamıştı. Böylece lütuf sahibinin lütfettiği bir bakanlıktan istifa edilemeyeceğini cümle âlem öğrenmişti.

Yani Erdoğan’ın damadı olan Berat Albayrak bile, yüz yüze istifasını bildirebilecek bir cesarete sahip olmadığı için, instagramdan paylaştığı bir metinle “At izi it izine karıştı” diyerek çekilmişti sahneden. Hem de geride bıraktıklarından kimlere “it”, kimlere “at” dediği hâlâ kamuoyunca anlaşılamamış olsa da kısaca vaka buydu.

MEB’de Taciz ve Tecavüz

 

MEB’de Taciz ve Tecavüz…

Atalay Girgin*

Birçok kurumda olduğu gibi, MEB’de de toplumsal çözülme ve kültürel çürümenin her türden olumsuz tezahürünü içselleştirmiş bir anlayış egemendir. Yıllar içinde kökleşen ve bünyeyi saran bu anlayış, hangi cenahtan olursa olsun birçok kişiyi sarmalına alıp kendisine eklemleyerek başat hale gelmiştir.

Bundan dolayıdır ki bu anlayış mensupları için, MEB’de taciz ve tecavüz (eğer olay basının ve kamuoyunun gündemine düşmemişse) vaka-i adliyeden bile sayılmaz. Savcılar olayı duyar duymaz kendiliğinden harekete geçmedikleri sürece, sorun kolay kolay adliyeye yansıtılmaz. Yani, istisnalar hariç, “kol kırılır yen içinde kalır” mantığı işler.

Şikâyetçi, sorunu yargıya taşımadığı sürece sorun ya idari soruşturma sürecinde kapatılır ya da teklif edilen cezaların disiplin kurullarında bir alt dereceye düşürülmesiyle hitama erdirilir. Hele de adına taciz denilen cinsel istismarın ya da tecavüzün faili amirler-yöneticiler katına ve malum çevreye mensupsa…

Öte yandan, cinsel istismar, taciz ve tecavüz olaylarında, “görevi suistimal eden”; buna göz yuman ya da bilinçli bir biçimde, olayın faili olan amirlerini korumak için gerçeğe aykırı beyanda bulunan, yani yalan söyleyenler hakkında ise bu yalanları açığa çıktığında bile herhangi bir işlem yapılmaz. Hatta bunlar ödüllendirilircesine kariyer basamaklarında yükselirler. Daha doğrusu yükseltilirler.

Tacizciyi Müdür Olarak Atayanlar

Verdikleri kararlar ve yaptıkları atamalarla öğrencilerin cinsel taciz ve tecavüzlerine yol açan, zemin hazırlayan yöneticilere ilişkin, üst makamlarca kendiliğinden bir inceleme ve soruşturma gerçekleştirilmez. Bilmezlikten, görmezlikten gelinir. Örneğin; cinsel tacizden ceza almış, hatta hakkında cinsel tacizden adli hüküm verilmiş kişileri bile idareciliğe atadıkları bilindiği halde bunlara ilişkin işlem yapılmaz. Ki bunlardan biri hâlâ MEB’de Daire Başkanlığı koltuğunda oturmaktadır.

MEB Enkazında Üç Maaşla Oturan Bürokrat!

 

MEB Enkazında Üç Maaşla Oturan Bürokrat!

Atalay Girgin*

Kamuoyunda, internet haber siteleri ve sosyal medyada tespit edilebilen iki maaşlı bürokratlar sayılıp dökülüyor. Ama üç maaşlılara ilişkin, Odatv’nin CHP Zonguldak Milletvekili Deniz Yavuzyılmaz’a dayandırdığı “üç maaşlı bakan yardımcısı”1 haberinden ötesi yok. Sanki üç maaşlı tek kişi Hazine ve Maliye Bakan Yardımcısı Şakir Ercan Gül’den başkası yokmuş gibi…

Sahi! Başka üç maaşlı hiç kimse yok mu, AKP iktidarında ve onun bürokrasisinde? Olmaz olur mu hiç… Nasıl olsa memleket yağma Hasan’ın böreği… Ya da “Devlet malı deniz, yemeyen domuz”. Ne yapsın bu dönemin, aramakla zor bulunan güzide ve seçkin kadın ve erkekleri? Yemeyip de kendilerine “domuz” mu dedirtsinler? Kendilerine “domuz” dedirtip de “domuz”un günahına mı girsinler?

Elbette haklısınız! Onlar kendilerine “domuz” dedirtmeme fıtratı üzerine doğmuş, Allah’ın seçkin kullarıdır. Ve hiçbir Allah’ın kulu, onları bu fıtratın gereğini yapmaktan alıkoyamaz. Hatta Allah bile… Sonuçta kaderlerini başkası yazmadı ya… Dün yazdığını iki gün sonra değiştirmeyeceğine göre, onların ne suçu günahı var ki… Artık gerisini kaderlerine iki, üç, dört, hatta iş bulamadıkları için bir maaşlılık bile yazılmayanlar düşünsün! Düşünsünler de “Benim günahım, suçum neydi Allahım!” diyerek dövünsünler! Ya da hallerine şükretsinler!

İki Maaşlıların Haber Değeri Yok!

Hal buyken, günümüz bürokrasisinde iki maaşlılığın bile haber değeri kalmadı artık. Eskidi. Çünkü bürokrasi koridorlarında elini sallasan, birincisinde olmasa da ikincisinde, hadi bilemedin üçüncüsünde iki maaşlı birine çarpacak hale gelindi.

Ama üç maaşlılık için aynısı söylenemez! O günler gelmedi daha. Hele bir dört maaşlılar tespit edilmeye başlansın. Sıra onlara da gelecek! Onlar da haber değerini yitirecek.

Şimdi şuraya iki maaşlı üç beş isim yazsam. Emin olun ilgililerinden başka kimsenin dikkatini bile çekmeyecek. Hatta içinizden birileri “Bunlar da kim?” bile demeyecek. Ama MEB’in üç maaşlı seçkin ve güzide bürokratının adını yazdığımda işin rengi değişecek!

Peki; MEB enkazının üzerinde oturan, şu üç maaşlı şanslı bürokrat kim? “Devlet malı deniz yemeyen domuz” sözünü doğrulayabilmek için cansiperane bir biçimde çırpınan ve bu uğurda kendini feda eden bürokrat kim?

Deneme Hakkında Bir “Deneme”

 

Deneme Hakkında Bir “Deneme”

Halit Suiçmez

“Hayatı bir yara gibi deşmek gerek,

Hayatı bir buğday tanesi gibi keşfetmek gerek”(Ö.İnce)

(Kaynak; Atalay Girgin, ÖĞRETMEN, Düzenin Duvarındaki Tuğla, 2. Baskı, Sobil Yayıncılık, 2014, s;129)

Deneme bir yazınsal türdür.

Bir yazarın bilim, felsefe, yazın ve sanat konuları üzerinde kişisel düşünce ve duygularını içtenlikle dile getirdiği bir düzyazı türüdür.

En sevdiğim edebiyat dallarından biridir deneme. Konuyu özgürce seçersin. Yazıda düşünsel boyut ağır basar.

Bir konuşma-sohbet havası içinde, güler yüzlü, iddiasız, samimi bir tarzda yazarsın anlatmak istediklerini.

Şişinmeden, böbürlenmeden, bilgiçliğe kaçmadan...

Bu türün babası 16.yüzyılda Fransız yazar Montaigne’dir.

Yazar, “yeni bir edebiyat türünü deneme” anlamında deneme kavramını ilk kullanan kişidir. O günden beri bağımsız bir yazın alanı olarak büyük bir gelişme göstermiştir.

Denemeci öne sürdüğü her düşünceyi kanıtlama peşinde değildir. Denemeyi makale ve eleştiriden ayıran yönü burasıdır. Çünkü bilgilendirme ve öğretme temel amaç değildir denemede.

Ünlü denemecimiz Nermi Uygur’a göre:

Kapitalizm – Devlet - Mafya

 

Kapitalizm – Devlet - Mafya…

 

Fikret Başkaya

 

“Kapitalizm yasal mafya, mafya da yasal olmayan kapitalizmdir”.

 

                                                                       DarioBötancourt- Maria Garcia

 

“Kapitalizm, egemen sınıf tarafından kanunileştirilmiş (yasalara bağlanmış) bir kanunsuzluktur”.

                                               Al Capone (Amerikalımafya lideri, milyoner)

 

“Devlet için kurşun atan da şereflidir,   kurşun yiyen de şereflidir”.

 

                                                                           Tansu Çiller (Eski başbakan)

 

Mafya lideri Sedat Peker’in yaptığı peş peşe açıklamalar, ‘organize suç örgütü’ denilenleri yeniden gündeme taşıdı… Bu konudaki ‘tartışmalar’ hiçbir zaman sorunun kaynağına inmiyor, bir hamaset olmanın ötesine geçemiyor… Amaç kitleleri aldatmak-oyalamak, sorunun üzerine gidiliyor izlenimi yaratmak… Dikkat edilirse, kamuoyu ‘skandaldan’ ancak mafyatik örgütler arasında bir sürtüşme, ya da Susurluk vakasında olduğu gibi, bir kaza sonucu haberdar olabiliyor. Oysa, mafyatik örgütler, kibarca ‘organize suç örgütü’ denilenler, arizî ve istisna değil. Doğrudan kapitalizmin mantığının ve işleyişinin ürünü… 

Organize suç örgütü dendiğinde ekseri uyuşturucu, silah, kadın ticareti, organ ticareti, vb. akla geliyor. Oysa bu kadarı buzdağının görünen kısmı… Elbette ‘klasik mafya etkinliği – esrar, kokain, silah- önemsiz değil ama şimdilerde enerji ve ‘inşaat’ da mafyanın ilgi alanına daha çok girmiş bulunuyor… Aslında sorun doğrudan kapitalizmde mündemiç; zenginliğin bir hırsızlık olmasıyla ilgili… Lakin, kapitalist toplumda zenginlik tabudur. Kimse onu tartışmaya cüret etmez, edemez… Tabu, tanımı gereği yasaklanarak korunan demektir… Dokunanın elini yakar… Zenginliğin kaynağını sorun eden, servet düşmanı ilan edilir ve lanetlenir;sanki servet düşmanı olmak kötü bir şeymiş gibi… Tam tersine asıl kötü olan servet düşmanı olmamaktır… 

“Öğretmeni Torpil Dilenen Toplum Sürünür!”

 

“Öğretmeni Torpil Dilenen Toplum Sürünür!”*

Söyleşi: Şahin Aybek-Atalay Girgin    

Biliyorsunuzdur: Son günlerde Sedat Peker’in açıklamalarıyla siyaset ve mafya ilişkilerinin hangi boyutlara eriştiği gözler önüne serilmeye başladı. Buradan hareketle sormak istediğim şudur: Bu türden ilişkilerin, yani rant ve çeteleşme ilişkilerinin MEB ve eğitimde olmadığını söyleyebilmek mümkün mü? Ya da MEB ve eğitimde de bu tür ilişkiler var mıdır?

Gerçek Gündem’deki yazılarımda ısrarla üzerinde durduğum ve vurguladığım bir konu var: Toplumsal çözülme ve kültürel çürüme. Bu çürümenin en tepeden en alt düzeye dek tüm toplumsal kurum ve kuruluşları kuşattığı, hatta kuşatmaktan öte içselleşerek, söz konusu kurum ve kuruluşları felç ettiği bir vakadır. Çözülme ve çürüme eşliğinde gerçekleşen ve olağanüstü bir nitelik taşıyan bu toplumsal bunalım döneminde, birçok kişinin ve grubun “toplumsal kültürel ayakkabıları vurmaya” başlamıştır.

Hangi neden ya da saiklerle olursa olsun, Sedat Peker de yaptığı açıklamalara istinaden “toplumsal kültürel ayakkabıları vurmaya” başlayanlardan biri olarak sahnede yerini almıştır. Ve iddialara göre, zamanlaması manidar bir biçimde, sanki birilerinden “konuş” talimatı almışçasına ortaya çıkmış ve yılların “Youtuber”larını kıskandırırcasına, söyledikleriyle toplumun geniş kesimlerinin ilgi odağına dönüşmüştür.

Aslında söyledikleri, toplumsal çözülme ve kültürel, ahlaki çürüme ve yozlaşmanın yasamadan yargı ve yürütmeye dek tüm toplumsal kurumları sarmalına alıp savurduğu koşullarda, okyanusta bir damla kabilindendir. Onun kendi at koşturduğu alana ilişkin telaffuz ettiği olaylar ve ilişkiler, uzun yıllardır siyasetten ekonomiye, dinden eğitime dek toplumsal kurum ve kuruluşların geneline egemendir. Hem de şu ya da bu oranda muhalefet ve muhalefet içerisinde yer alan birileri de bu sarmalın içindedir.