Rejimin
Niteliğine Dair On Tez
Fikret Başkaya
1.
1-
Türkiye’de
ortalama bilinç, köşeli, bağnaz bir resmî tarih ve resmî ideoloji tarafından ‘iğdişleştirilmiş’,
dumura uğratılmış bir bilinçtir. Resmî tarih, yalana, tahrifata, yok saymaya,
adıyla çağırmamaya dayanan bir tarih versiyonudur. Fakat, resmî tarih, kendi
başına bir amaç değildir. Resmî ideolojinin hammaddesidir. Şeylerin gerçeğine
nüfûz etmeyi zorlaştıran bir şey de Avrupa-merkezcilik, veya Avrupa-merkezli
ideolojik yabancılaşma denilendir… Avrupa-merkezli yabancılaşma,
eğitimli kesimlerin kendi gerçekliklerine kendi gözleriyle bakmalarını
zorlaştırıyor… Oysa, “önemli olan nereye bakıldığı değil, nereden
bakıldığıdır” denmiştir…2.
Türkiye’de
Eski Rejim ve onun geleneksel ideolojisiyle cepheden bir hesaplaşma
hiçbir zaman gerçekleşmemiştir. Başka türlü söylersek, gerçek bir bilinç
devrimi, modernite devrimi yaşanmamıştır… Padişahın kulunun (tabasının) bir
türlü Cumhuriyetin yurttaşı olamamasının asıl nedeni budur... Yoğun ve ısrarlı
modernlik, ilericilik, çağdaşlık söylemi, gerçek durumu gizlemeyi kolaylaştırıyor…
3.
Türkiye’deki
rejim, Anadolu’nun otokton halklarının [Ermeniler, Rumlar, Pontus
Rumları, Asuriler, Keldaniler…) tafiyesi üzerine inşa edilmiştir. Bu niteliğinden
ötürü rejimin kendi kirli geçmişiyle hesaplaşması mümkün değildir… Başlarda
Müslüman oldukları için Kürtler kırıma uğratılmamıştır. Asimile
edilebilir oldukları düşünülmüştür ama, öyle bir şeyin mümkün olmadığı
anlaşılınca Kürtleri adam etme yoluna gidilmiştir… Geride kalan yüz
yılda Kürtlere yönelik, katliamlar, baskı, şiddet, devlet terörü, siyasi
cinayetlerin hızı hiç kesilmedi… Bugün de ‘garp cephesinde yeni bir şey yok’…
4.
Bu,
fıtraten ırkçı bir rejimdir. Rejimin muteber saydığı insan: Türk, Müslüman,
Sunnî, Hanefi olandır… Onun dışındakilerin hayat hakkı yoktur. Osmanlı
İmparatorluğu çöküş sürecine girince, önce bir İttihad-ı Anasır projesiyle
(imparatorluk dahilindeki tüm etnik, dinî, kültürel unsurları bir arada
yaşatmak anlamında), çöküşün durdurulabileceği sanılıyor… Mümkün olmadığı
görülünce II. Abdül Hamid, İttihad-ı İslam projesini (Tüm Müslüman unsurları
bir arada yaşatma) gündeme getiriyor. Onun da imkânsızlığı anlaşılınca, İttihatçılar,
Türk ırkına dayalı bir devlet projesini ‘başarıyla’ hayata geçiriyorlar.
Devlet, münhasıran Türk ırkına dayalı bir rejim olarak varlığını sürdürüyor.(1).
Etnik temizlik, ırkçı-Turancılığın bir gereğiydi… Hiçbir rejim, hiçbir insan
‘ben ırkçıyım, faşistim demez…
