Ha
Ziya Ha Mahmut! Burası MEB’dir Eğitim Teferruattır
Atalay
Girgin*
Ziya
Selçuk’un affedilip Mahmut Özer’in ya da başka birinin koltuğa oturtulması olup
bitenlerin niteliğini değiştirmiyor. Oyun kaldığı yerden, hatta ara vermeksizin
devam ediyor.
Sendikalar
bile kuyruklarına basılmadığı, kendi kadrolarına fazlaca dokunulmadığı ve denge
gözetildiği sürece bu oyuna karşı seslerini çıkarmıyor. “Sendikalar bile”
derken, elbette tümünden söz etmiyorum. Adlarını bile anmaya gerek yok. Yalnızca
bu rant ve koltuk kavgasının kamberi olanları kastediyorum.
Bunlar
öylesine işbirlikçi ve yancıdır ki MEB’e eğitim için hibe edilmiş yüz milyonlarca
euronun bulunamadığı Sayıştay Raporlarında belirtildiğinde bile hiç oralı
olmazlar. Kendi uhdelerinde bulunan kadrolara ve koltuklara helal gelmediği
sürece MEB’in tamamı malum rant ve koltuk çetelerince iç edilse bile “gık”larını
çıkarmazlar.
Eğitimden ve Niteliğinden Söz Eden
Yok!
Kendi
istedikleri olmadığında ya da bazı yerlerde dağıtılan kadrolar, yapılan
ihaleler kendi onayladıkları birilerine verilmediğinde ise “MEB’in taşra
teşkilatı çetelerin elinde”, “MEB’in taşra teşkilatını çeteler yönetiyor” türü
açıklamalarla hemen sahne alırlar. Kuyruklarına basılmış kediler misali
ciyaklamaya başlarlar.
Ama bir kez bile, o taşra teşkilatlarını da atayanın MEB merkez teşkilatı olduğundan ve buradaki rant ve koltuk çetelerinden söz etmezler. Acaba neden? Kamberliğin ve yancılığın adabı ya da şanından mı? Yoksa tahmin edilse de bilinmeyen ve söylenmeyen başka nedenlerden dolayı mı?
Son
günlerde yine bu yancılardan birileri dillerine proje okullarını dolamış. Kendilerine
bahşedilen koltuklar az gelmiş olmalı ki bu okulları “birilerinin ulufe tarlası”
olarak niteliyorlar. Kendilerince “Bizim günahımız ne? Bize, bu ulufe
tarlasından neden daha az koltuk veriliyor?” serzenişinde bulunuyorlar. Tabir-i
caizse sadaka dilenircesine “Bize de bize de bir ulufe” diyorlar.
Ancak
niteliği ve içeriği yerlerde sürünen eğitimden; 4-5 yaşından itibaren, diyanet,
cemaat ve tarikatların Kuran kurslarına peşkeş çekilen çocuklardan; sınıflarda “Cinler
gerçektir” diyenlerden zerre söz etmiyorlar. Bu sorunların çözülmesi için ne
mücadele ediyorlar, ne kapsamlı bir proje üretiyorlar ne de bir talepler
manzumesi dile getiriyorlar.
Bir
yanda rant ve koltuk, dahası o koltuklarla kazanılacak kadrolar varken, ne
eğitim umurlarında ne de soyut düşünme evresine bile erişmemiş çocukların,
Kuran kursu adı altında, hiçbir gerçekliği olmayan ve salt imgesel kavramlarla zihinlerinin
iğfal edilmesi… Ne de olsa mevcut durumu korumak ve artı bir koltuk ve kadro
kazanmak, zihinleri iğfal edilen çocuklardan da eğitimden de daha önemli, bu
sendikaların bol maaşlı sendikacıları için…
Sözde
eğitim ve öğretmen ‘sendikası’ olan bu kuruluşların ve sendikacıların
umurlarında olmayan şeyler Milli Eğitim Bakanlığı koltuğuna oturtulanların çok
mu umurunda? Elbette değil.
76. Madde Oyuncağı
Milyonlarca
öğrenci, bir o kadar veli daha sağlıklı koşullarda, daha nitelikli ve bilimsel
bir eğitim öğretim için Milli Eğitim Bakanlığına bakıyor. Yüz binlerce öğretmen
okullara taşınıyor, sınıflarda dil döküyor. Peki; MEB ve onun kararname ‘bakan’ı
ne yapıyor?
Tıpkı
Ziya Selçuk’un giderayak yaptığı gibi, Mahmut Özer de eline aldığı “76. Madde”
adlı bir oyuncakla koltuk ve kadrolaşma operasyonuna devam ediyor. Hem de
hiçbir ilke ve etik değer gözetmeksizin.
Keza
“Ahlak”, “ahlaki değer”, “ahlak telakkisi” ve “etik” sözlerini diline
dolamasına rağmen, yaptıklarıyla bunlardan ne anladığını cümle âleme sergileyen
ahlak abidesi Ziya Selçuk aratmayacak biçimde, Mahmut Özer de MEB’in ahlakı ve
etik değerlerinin olmadığını gösteriyor. Hatta mevzuatı bile zorlayan
tercihlerde bulunuyor 76. madde kapsamında…
Örneğin;
sınavla gelinmesi gereken kadrolar üzerinde bile tasarrufta bulunuyor. Sınava
ne gerek var ki nasıl olsa 76. madde yetiyor şimdilik. Bir yandan bunu
yaparken, diğer yandan sınavla o kadrolara gelmiş olanların şu ya da bu nedenle
tasfiye edilmesine de sesini bile çıkarmıyor.
Sonuçta;
koltukta oturanın kim olduğu, adının ya da sıfatının ne olduğu önemsizleşiyor. Ha
Ziya ha Mahmut… Ha Ali ha Veli… Fazlaca bir şey değişmiyor. MEB’de rant ve
koltuk kavgası ve hesaplaşma sürüyor.
“Ya Eğitim” mi, dediniz? O da kör topal… Olsa da olur, olmasa da olur modunda… Tıpkı bir tarla topacı misali, yuvarlandıkça ufalanarak yoluna devam ediyor. Düşük nitelikli ama bol cinli… Daha ne olsun ki MEB’de eğitim teferruattır zaten.
* Ankara
Üniversitesi, DTCF Felsefe Bölümü mezunu ve “Arzu Okulu”, “Aşk Mavidir Öğretmenim”, “Öğretmen
Düzenin Duvarındaki Tuğla”, “Edebiyat Nedir Ki…”, “Allah dedi Üstad-ı Azam” kitaplarının yazarı. Felsefenin Işığında /
Felsefece; http://atalaygirgin.blogspot.com
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder